Gebruiken we nog miniatuurtjes en “landscape”?
Gunter asked 2 jaar ago
Een vraag die ik me regelmatig stel, is of er nog veel mensen de moeite doen om sommige aspecten van hun ODM-avonturen visueel voor te stellen.
Ik ben een bijna dagelijkse bezoeker van RPGG en merk dat vele nieuwere/jongere spelmeesters geen gebruik meer (willen) maken van miniaturen, landscape (en zelfs grondplannen).
Zelf gebruiken we dit met onze groepen nog altijd.
- Is dit ondertussen iets wat alleen nog DM's "van het eerste uur" doen?
- Wat is daar de beweegreden voor?
Volgens mij geeft dit nog steeds een extraatje aan je avonturen en houdt het de aandacht van sommige spelers bij het gebeuren. Ook MET deze visuele voorstelling kan je nog steeds je avontuur in "vertelmodus" aanbrengen.
Of leidt het spelers (misschien vooral beginners) juist AF van wat er gebeurt?
Graag jullie mening hierover.
Günter
Sjon Noordhoek answered 2 jaar ago
toendertijd hadden wij Warhammer met legers (ik zou niet meer weten hoe het heet) waar wij dus vele miniaturen door hadden en ze ook werkelijk in het Oog des Meesters gebruikte.
Natuurlijk hielp daarbij de grote tafel die met schoolborden zwart geverfd was erg in mee.
Het hielp wel een situatie inschatten… en vooral (om maar een voorbeeld te noemen) als het ging om in een meter brede gang met 8 man een wolfje dood te meppen ;-) wat niet echt goed rollenspel is.
Maar een goede meester is een meester in vertellen, een goede meester weet natuurlijk het scenario over te brengen op zijn/haar spelers, met een beetje inlevingsvermogen van de spelers/helden kom je heel ver…. maar figuren erbij, help vind ik zeker wel om een overzicht te krijgen. da’s mijn ervaring
frank answered 2 jaar ago
Vroeger met de oude avonturen gebruikte ik de plattegronden, en liet ze door de spelers zelf teken. In de afgelopen jaren ben ik meer hulpmiddel gaan gebruiken, zoals figuurtjes, om de positie aan te geven, meestal ten opzichte van elkaar. Waardoor ze al gaan nadenken over een vijand die de groep van achteren aanvalt en ze hun tovenares altijd veilig proberen te houden.
Het avontuur (Die Stadt des toten Herrschers) waar we nu mee bezig zijn, begint met een zoektocht over een schiereiland. Dat eiland heb ik in bijna honderd vierkantjes opgedeeld. Alle kaartjes met de rug naar boven behalve hun startlocatie. Vandaar konden ze kiezen welke kant ze op wilde en dan werd het bijbehorende kaartje omgedraaid, dat gaf dan aan hoe snel ze zich konden verplaatsen en terwijl de Helden nadachten over hun vervolgstap kon ik even spieken of er een verrassing langs zou komen.
Deze spelersgroep (Millennials en twee Gen. Z) vindt het fijn om met visuele hulpmiddelen te werken. In een ander avontuur moesten ze een gebied doorzoeken en kon ieder aangeven waar zij stond en zoals groep efficiënt het hele gebied bestrijken, wat niet verhinderde dat er eentje in de klaarstaande val liep.
En ik als Meester vind het leuk om de hulpmiddelen te bedenken en te maken.
Please login or Register to submit your answer
