Swafnir

tekening/artwork: Nadine Schäkel – Ulisses Spiele.

Een zeldzame vreemde legende hangt gebonden aan die met Swafnir, de beschermer van het Thorwaler-volk: Efferd, god van het water, zorgt onder andere voor de regen en komt derhalve vaak samen met de godin van de storm, Rondra. Op een dag wilde Rahja zich wreken voor het besprenkelen met water van zijn wijn waarbij ze Efferd een streek wou lappen en ervoor zorgde dat Rondra een heftige begeerte voor hem voelde. Dit werd het motto van de >> zwakkelingen << voor lange tijd, totdat Efferd in zijn woede de zeeën teisterde met stormen en talloze mensen liet verdrinken. Enorm onder de indruk van deze emotionele uitbarsting, liet Rondra Efferd toch toe. Vanuit dit kortstondige treffen ontsproot een kind, een jongen, die opgroeide tot een machtige halfgod en door zijn moeder werd onderwezen in de kunst van de oorlog.
Efferd kwam geleidelijk aan weer tot zijn zinnen en schaamde zich voor zijn destructieve woede-uitbarsting. Dus gaf hij zijn zoon Swafnir de opdracht om in de toekomst bijzonder waakzaam te zijn voor de zeelui van het Thorwaler-volk en de schade te beperken door hen te beschermen.
Met deze opdracht verliet Swafnir de velden der goden en begaf zich op weg naar Avonturië, waar hij in de gedaante van een reusachtig grauwwitte potvis de zee van de zeven winden doorzwemt en de Otta’s beschermd. Daarom weigeren Thorwalers om walvissen te vangen en trachtten ook andere volkeren te overtuigen dit niet te doen. Vele sagen meldden over Ottajaskos die strandden op kleine eilanden om te rusten en nadat ze voortzeilden konden ze opmerken dat de eilanden een geweldige waterstraal uitbliezen en langzaam naar beneden doken.
Op vraag van de hooggeboren Nemrod zien we af van de exacte beschrijving van de halfgoddelijke wezens van de eeuwig bevroren zeeën in het hoge noorden, die ook kinderen zijn van Swafnir en Ifirn. Ze worden in het bijzonder aanbeden in Olport waarvan de bevolking deels Thorwaler, deels Nivesen zijn.

Bron: de goden van het Oog des Meesters