20 Dingen: Aankleding grensgebied
De wereld is gevaarlijk in de grensgebieden. Dreigende gevaren en mysteries liggen op de loer achter elke klif en boom.
- Een zwijn hinkt uit het kreupelhout, snuivend en jankend. De pijl die uit zijn achterpoot steekt heeft een bijzondere vorm, en lijkt uit steen gehouwen. Zwarte aderen stralen bij de wond, wat wijst op een infectie of erger.
- Twee bruine konijnen zitten gevangen in de val van een jager. Te oordelen naar de uitgemergelde conditie van de konijnen, zitten ze hier al enkele dagen. Vreemd genoeg zijn er geen grotere roofdieren langsgekomen om deze prijs op te eisen. Een gevoel van onbehagen omringt het gebied.
- Een dove oude man nodigt de groep uit om zijn vuur te delen. Behalve dit eenvoudige gebaar, doet hij geen enkele poging om te communiceren of eten te geven. Hij wordt zelfs steeds wispelturiger naarmate het gezelschap langer blijft, culminerend in een hevige aanval van stille woede.
- Een doodsbange hengst schiet over het pad van de groep, zich niet bewust van zijn omgeving. Als het paard wordt gevangen en gekalmeerd, levert zijn zadeltas wat munten en voedsel op, maar geen aanwijzingen over het lot van de eigenaar. Een opmerkelijk teken is in de kaak van het paard gebrand, en het is vers.
- Een ruiter, gekleed in ongebruikelijke kleding, komt uit het struikgewas tevoorschijn en zwaait met een bronzen dolk boven haar hoofd. Ze spreekt een onbegrijpelijke taal, maar schreeuwt met enige drang naar de groep. Het klamme zweet druipt van haar gezicht. Gefrustreerd rent ze de weg af.
- Een vers lijk ligt languit aan de kant van de weg. Er zijn geen verwondingen te zien, maar haar uitdrukking is er een van extreme shock. De ogen in haar hoofd zijn brons geworden, en de munten in haar beurs zijn van ijzer. Ze houdt een leeg stuk perkament in haar vuist.
- Een afgedankte pop ligt met het gezicht naar beneden op de grond. Ze is van goede makelij en geliefd, maar ze is al enige tijd afgedankt. De jurk van de pop vertoont brandplekken en er kruipen luizen door het haar. Het speelgoed voelt warm aan en is vreemd zacht.
- Het gezelschap passeert een ruw gehouwen standbeeld van een huilende vrouw. Te oordelen naar de kwaliteit van het werk kan dit het passieproject van een ongeschoolde arbeider zijn geweest. Bomen en wijnranken bedekken gedeeltelijk de steen en drinken leven uit de dauw die zich op het gezicht van het beeld verzamelt. Ondanks het haastige vakmanschap, straalt het beeld een gevoel van volslagen verlies uit.
- Een spookachtig lied wordt vervormd door de bries. De tekst is in een dode taal, maar de toon is duidelijk treurig. Het lied vervormt als het gezelschap nadert, tot het niets meer is dan een disharmonisch gehuil van de wind door een verbrijzelde steen. Als de groep de steen verlaat, begint het lied opnieuw.
- Een nerveuze koopman komt op de groep af en biedt zijn waren aan – voornamelijk gescheurde kleding en goedkope sieraden. Hij toont deze als een bezetene, terwijl hij zijn huid krabt en onophoudelijk kletst. Hoewel hij veel spullen aanbiedt, geeft hij niet zijn naam. Naarmate de ontmoeting vordert, wordt de man steeds onrustiger en uiteindelijk vlucht hij geschrokken van het gezelschap weg.
- Een uitgemergelde vrouw staat in een veld, de armen uitgestrekt naar de hemel. Ze reciteert funeraire hymnen en staart onbewogen naar de zon. Ze is blind en doof voor de groep, en vervalt in peinzend zwijgen als ze wordt tegengehouden.
- Drie stroppen hangen aan een boom. Er is geen teken van een handgemeen, alleen een gevederde pet die op de grond is gegooid. Verderop op de weg is de grond bezaaid met groene pijlen. Geen enkele heeft zijn doel getroffen.
- Drie ruiters naderen. Ze zijn gepantserd als voor de oorlog, en hun paarden hebben baarden. Ze laten de groep niet in de steek, te ver voor een gedetailleerd onderzoek. Als de groep nadert, trekken de ruiters hun wapens en gaan er vandoor.
- Wolven huilen in de verte. Te oordelen naar hun geroep en cadans, achtervolgen ze een gewonde prooi. De achtervolging duurt enkele minuten, tot een abrupte ommekeer. Van over de horizon weerklinken het gejammer en gehuil van wolven in pijn.
- De hele nacht door weigeren fakkels en kampvuren aan te blijven. Hevige rukwinden blazen ze uit, plotselinge overstromingen doven ze of ze spartelen en sterven uit eigen beweging. Zelfs magische lichten lijken te flikkeren, onzeker over hun kracht.
- Reusachtige sporen van een beest of mensachtige kruisen het pad van de groep. De sporen zijn ongewoon: zeven tenen, klauwen en een oneven aantal poten. Het schepsel sleepte iets dat bijna even groot was als hijzelf; zwart teerachtig bloed verduistert sommige sporen.
- Een vers lijk hangt aan een boom, doorzeefd met pijlen. Vliegen doen zich tegoed aan de verschillende wonden in zijn huid. Vele verminkingen vonden plaats na het overlijden van het onfortuinlijke slachtoffer. Dit is duidelijk een waarschuwing voor andere reizigers.
- Hete, verstikkende mist rolt over het landschap, ruikt naar zoetigheid en scherpe loog. De lucht is verstomd tot stilte, maar het bloed bonst in de oren van de groep. Zelfs bloemen verwelken en insecten zwijgen. Het gevoel van verstikking is bijna ondraaglijk, en de mist trekt pas over enkele uren weg.
- s Ochtends ligt het kamp bezaaid met stoffige spinnenwebben. Ze tasten harnassen, bepakking en zelfs de binnenkant van tenten aan. Verschrompelde spinnen liggen op de grond, maar geen levende spinachtigen overleven in het kamp.
- Gerafelde hoorns klinken in de verte. Tegen de tijd dat de groep aankomt, vinden ze zwijnenhoeven, bloedspatten en stenen wapens van onbekende makelij. Was dit alleen maar een jachtpartij? Of iets veel ergers?
WIL JE MEER?
Het materiaal in dit artikel verschijnt in 20 Things #59: Shadowed Borderlands van Jeff Gomez.
Leden van onze Patreon campagne kregen dit boek gratis als dank voor hun geweldige steun. Word vandaag nog lid!
