Hoe ontwerp je een OdM Campagne
In onze huidige campagne zijn mijn spelers in de tweede akte van een avontuur in het Dwergen koninkrijk van het Salamander Gesteente.
Extra tijd om op te laden en te plannen, gekoppeld aan een confrontatie met de realiteit van de rol van een spelmeester is een van de beste redenen waarom ik denk dat iedereen in een spelersgroep een beurtrol als spelmeester zou moeten nemen; en het is echt niet zo moeilijk om te doen!
Als ik elke stap zou plannen voor de komende maanden van het spel, zou ik erg weinig tijd hebben voor iets anders. We spelen vier-uur-sessies elke twee weken. Ik neem graag de tijd, dus mijn avonturen ontvouwen zich langzaam, met veel rollenspel en een aantal tactische gevechten waar nodig.
Toen ik begon als spelmeester, ondervond ik dat bijna elk facet van de planning een lange tijd in beslag nam. Echter, ik ontdekte dat nadat ik een goed begrip van mijn spelers, hun helden, en hun onderlinge relaties had, mijn voorbereiding veel meer vanzelf verliep en heel wat minder tijd vereiste. Nu probeer ik dat idee toe te passen op het voorbereiden van al mijn rollenspellen thuis.
Ik hoop dat de volgende gedachten over het voorbereiden van OdM-avonturen voor jou van nut zijn. Ik (en met mij vele ander spelmeesters) zou graag horen over hoe jij je avonturen opzet en plant! Hoeveel verzin je ter plekke tijdens de sessies? Waar zoek en vind je je inspiratie?
Vertel het de gemeenschap en/of stel vragen in de commentaren.
Vergeet niet, we waarderen je zeer!
Bedankt voor het lezen. –Rodlofo
Een interessante stelling, dat in een spelersgroep iedereen een keer Meester zou moeten zijn. Mijn eerste reactie is dat dat geen goed idee is, voornamelijk omdat het een rol is die niet iedereen zal liggen. Maar misschien is het omdat ik zelf te graag Meester en niet aan de andere kant van de tafel wil zitten.
Hoe denken andere daar over, of je een Meester bent of Held, zou het in jullie spelersgroep kunnen?
Praktisch gezien kan het wisselen van Meester alleen na het einde van een Avontuur, de spelers kunnen niet om beurten tijdens een lopend avontuur Meester zijn en alle Meesterinformatie tot zich nemen, toch? Wat zorgt dat als iemand een keer Meester is het meteen voor meerdere avonden is of alleen voor een kort avontuur/intermezzo.
Heeft iemand al eens gewisseld van Meester?
Wat ik edoel met dat iedereen eens meester zou moeten zijn is dat spelers zich vaak niet bewust zijn van het vele werk dat een meester doet om hen een avondje plezier te bezorgen. Als ze zelfs eens achter het scherm kruipen leren ze vaak heel veel slechte gewoonten af.
En hierbij kondig ik dan ook maar mijn definitieve afscheid aan de stek aan. Het leven heeft me andere dingen voor de voeten geworpen.
Bij de Morgernster hadden we twee vaste ‘meesters’ eigenlijk.
Incidenteel deden andere het ook wel, maar ikzelf b.v. was nu niet echt in de rol van verteller, ik ben nl erg slecht (vind vooral ik zelf) in voorlezen.
Daarbij hadden we met Cor en Ed D twee fabelachtige vertellers in huis, dus waarom zou je.
En ja dat vind ik de grootste invloed op het spel wel dat een iemand het gebeuren kan vertellen en niet zo als ik het opdreunen.
Ik heb onder leiding van Cor het scenario “De Zwarte Tweeling” gespeeld, geen campagne, maar een immens groot (helaas door een onbekende spelersgroep elders in het land geschreven) , waar hij het avontuur werkelijk tot leven bracht.
Met Ed D deed ik de Orkland triologie, hun vertelkunst, en inlevend vermogen was dus geweldig en meesterde hun avonturen subliem, maar het kan ook anders.
Ik ga niemand bashen uit de toenmalige groep, maar we hadden er ook iemand bij zitten die zelf de meest fantastische avonturen wist te maken, maar totaal geen gevoel voor meesteren had, dan kreeg je vreselijke discussies als kan een groep van 6 man in een gang van een meter breed allemaal een wolfje meppen…. De meester vond van wel, de groep niet,.
Of deze , in het omgevings overzicht zien wij een herenhuis op 300 meter, Speler a ziet op het punt waar hij is een bosje, gezien zijn zwakke gestel opdat moment besluit deze om zich daar even schuil te houden, de rest van de groep benader het pand, Tovenaar B met tamme wolf klopt op de deur….
Plots vlieg de deur open en speler a verborgen 300 meter verder op krijg als eerste een aanval te verwerken…. waar natuurlijk een gigantische discussie ontstaat hoe dan…
Niet elke speler is geschikt om een avontuur te meesteren
Beste Rudolf,
Ik reageer maar hier, hoewel je antwoord wel in mijn mail maar niet hier staat.
Voorop, er waren nauwelijks zware discussies hoor.
Ik persoonlijk heb wel spellen geleid, maar vond gewoon dat ik daar bitter slecht in was.
Onterecht waren als er discussies waren nooit. Hoewel met Cor daar standaard een oplossing ter plekken kwam, de gene die ik hier als spelleider beschrijft was meer een type gehaast, en te veel tempo makend, daar mag je als groep vind ik wel op reageren, je speelt tenslotte om spelplezier.
Ik snap je punt wel hoor, wij hadden Aad (gat in de markt) die wel de neiging had om de meest rare dingen te voorschijn te toveren in een spel.
Met Barbwire was het meestal dat ze te gehaast was, dat het nou, onlogisch liep.
Als ik al zei, scenario’s schrijven kon ze, maar het leiden van een groep minder.
Dat hoef niet aan de spelers alleen te liggen zo als ik probeerde aan te geven, sommige kunnen gewoon niet een spel leiden, ik zelf bijvoorbeeld vond dat mijn gebrek aan vertellen eerder irritant was dan iets bijdroeg. Maar een Aad, ja die past in dat plaatje wel… probleem was denk ik dat hij ook als meester Ewoud de verschrikkelijke zou blijven en over al een gat in de markt zou blijven zien en denk dat er binnen de spelersgroep weinig animo had geweest om met hem te spelen.
Het spel moet vermakelijk blijven. Met de juiste spelers en juiste spelleider lukt dat meestal wel.
Soms moet je zoals Cor deed on the spot een scenario waar dingen buiten het script gebeuren aanpassen… Maar dat is een heel ander verhaal 😉
Een spel leiden is niet voor iedereen weggelegd, zoals Sjon ook al zegt. Naast de voorbereidingstijd die je er in moet (willen) steken moet je ook nog kunnen improviseren, en niet iedereen is daar even goed in. Of een Meester goed is hangt niet alleen van de Meester zelf af, ook de spelersgroep moet met die Meester het avontuur willen spelen.Het lijkt er op dat Rudolf spelers heeft gehad die niet met hem wilde spelen, en al zijn inspanningen niet waardeerde, wat Rudolf interpreteerde dat ze zich niet bewust waren van het vele werk dat hij er in gestoken had.
Want dat iemand niet doorheeft dat er voorbereidingstijd nodig is voor een spelavond, dat geloof ik niet.
Voor (nieuwe) Meesters is hier denk ik wel een wijze raad uit te halen:
Stop met Meester zijn als je het niet meer leuk vindt, wat dat is het belangrijkste: dat Helden én Meester er plezier in hebben.
@Frank, ik weet wat @Rudolf bedoeld, op de site staan de Morgensterren, in het artikel “Dit Is Het Spel” van mijn neef Edje D word zijn verhaal wel goed beschreven.
Ik denk dat het geheel nog eens een geweldig (Dit Is Het Spel bedoel ik dan) als naslagwerk zou doen.
Ook persoonlijk heb ik wel te veel ervaringen met spelers die ‘het niet snappen’.
Ik zou er werkelijk een boek over kunnen schrijven, persoonlijk heb ik ooit een avontuur geleid, helemaal zelf gemaakt ook,en op zich was Cor heel trots opdat (er zat vond hij een geweldige tolkienisch verhalenlijn in met een totaal onverwacht kasteel in pentagramvorm wat het waard maakte het te spelen), maar ik kan gewoon heel slecht, zelfs als ik het zelf geschreven heb, overbrengen.
Ik denk dat ik persoonlijk wel wist wat het was, een avontuur leiden, maar mijn broer Peet aka Karaganda was dat totaal niet. Heeft hij nooit gedaan en was met zijn compaan Andreas alias Zarathustra master Chaos….
Ik snap dus zijn woorden, maar tevens ook dat ik never aan een avontuur met één van hun deel zou hebben willen nemen.
Peet, een opperbeste rollenspeler in tijd, was toch te veel met het “ik” bezig, om over Dre maar te zwijgen…. stel de Chaos Knights uit Warhammer voor, en je heb hun kapitein te pakken.
En dan Aad aka Ewoud, de zichzelf tot ridder gekroonde (hij was strijder op papier) marktkoopman, die een gat in de markt zag als er een Boronpriester een trol probeerde in slaap te zingen met een wonder… niemand zie een gat in de markt met een Boronpriester…. nee dan zeg ik “ik pas voor zo’n chaoot als meester”.
Laat ik verders ook duidelijk zijn met Ed, Ed en Cor hadden we een core aan spelleiders die echt fabelachtig waren, en in ieder geval in de vertelkunst het van mij wonnen.
Ik zeg ik ken werkelijk boeken vol schrijven, met voorvallen binnen De morgenster, waar Rudolf’s punt wel opgaat….
Met dit verschil, dat wij algemeen de spelleider ook lieten leiden… als er een dichte deur was, en op slot gingen wij niet in discussie dat een foramis forameur die ging openen….
Wel deden wij bijvoorbeeld als een individu buiten de groep een ding wilde doen, b.v. een briefje aan de spelleider, (b.v. ik kijk eens in die kast of die open is) dan gaf Cor een briefje terug met b.v. “Ja hoor, die is gewoon open en er staan een partij welriekende flesjes in, de geur is zo sterk dat je weet oh parfum”
Het is wat wij als groep er van maakte, want ik de zelfde Cor wel eens een hele avond horen klagen “pagina 7” waarmee hij ons echt wel wilde aansporen ons met het scenario bezig te houden ipv een luizenleger om te toveren tot wie weet wat…. wat slecht lukte, pagina 8 werd die avond niet bereikt… maar goed dat kwam de volgende speelavond wel weer goed…
Ik denk dat Rudolf dit soort randzaken bedoel….
Momenteel ben ik vooral bezig mij in te lezen in OdM3 wat ik tot nu toe na OdM1 wel de meest accurate versie vind…. Ik weet nog niet of ik in stap op 5, wat met gebrek aan tijd te maken heb… omdat ik ook erg bezig ben met Middle Earth CCG … wat ik net zo gaaf vind als OdM
Wel … ik begrijp dat je als Meester soms denkt… zien ze wel wat ik allemaal doe? Alleen is de belangrijkste vraag nog steeds … amuseert iedereen zich? Dat probeer ik me steeds in het achterhoofd te houden. Mijn groep slaagt er steevast in om avonturen die maar 4u dienen te duren, om te toveren in een veelvoud daarvan… zolang er goed gelachen wordt (door mij incluis) ben ik tevreden.
Al moet ik toegeven dat ik hier meer insteek op de emotie van de reacties dan op de originele vraag. En eerlijk gezegd, ik vind dat een goede om over na te denken. Persoonlijk kan ik enorm genieten van beide rollen… zowel speler als meester. Enige reden dan ik voor de tweede heb gekozen is dat er iemand moet beginnen ^^. Mijn spelers krijgen zoals Frank hierboven al bedacht, na ieder avontuur de aanbieding om zelf eens te Meesteren. Niet omdat ik er van af wil (daarom doe ik het te graag), alleen om zelf eens te proeven van… want zoals ik die kleine kabouters thuis ook steeds zeg… als je niet proeft weet je niet of het lekker is. En dit bied weer mooie kansen om van elkaar te leren en je volgend spel te verrijken!